Dag 5 tot 7

Hi,

Hier weer een berichtje uit zuid Afrika vanaf het vertrek tot nu geen echt rust momentje kunnen vinden om weer eens onze ervaringen van me af te schrijven.

Maar goed zal proberen om alle belevenissen weer in volg ordelijkheid aan jullie te vertellen.

Ik was gestopt dat we vroeg ons mandje in gingen om de volgende vroeg te kunnen starten. Het reis doel was Pezulu lodge waar onze verwachtingen hoog voor waren gespannen door de studie genoten van deb welke hier vorig hebben gezeten en de ouders van wessel welke hier al waren geweest na hun eerste bezoek aan Deb en Wes.

Voordat we daar aan zouden komen ging de route wel eerst langs de panorama route waar we ook al veel van hadden vernomen. Na een heerlijk ontbijt was het dan zover dat we enroute gingen. Op advies van de receptioniste van het hotel gingen we het eerste stukje tegendraads om een mooie waterval te bezichtigen. Dit was achteraf maar goed ook maar daarover later meer.

Na een korte rit van circa 8 km kwamen we bij de parkeer plaats uit voor de waterval en na de nodige sponsoring van de plaatselijke bevolking mochten we onze auto parkeren. Hierna stond een korte wandeling door een bos rijke omgeving op het programma om de waterval te bewonderen. Daar eenmaal aan gekomen konden we een waterval van circa 67 meter hoog bewonderen die met kletterend geweld in een laag gelegen poel belanden. Wat een kracht heeft dat water dan zeg. Het was mooi om te zien maar in vergelijking met niagara falls was dit stroompje. Maar goed was voor hun toch wel uitgeroepen tot nationaal erfstuk.

Na een filmpje en een aantal foto's hielden we het voor gezien en liepen we terug naar de auto. Tijdens deze wandel tocht ervaarde Bren een lastig object in haar broek zak wat na enig vis werk de hotelsleutel bleek te zijn. Dus een geluk bij een ongeluk dat we eerst naar de waterval waren gereden want nu kwamen we toch weer langs het hotel.

Goed na het afgeven van de sleutel zijn we dan echt vertrokken naar de panorama route waarbij de eerste stop de pinacle was. Een rots punt welke enkele tientallen meters boven de bomen uit steekt na ook hier weer foto's te hebben genomen zijn we door gereden naar de volgende geplande stop God's window onder weg genietend van de vergezichten en de rust welke het landschap uitstraalt.

Bij God's window aangekomen waren we niet de enige alle nationaliteiten waren vertegenwoordigd waaronder ook jappen en amerikanen. Gelukkig verliep dat vreedzaam. Na een blik geworpen te hebben zijn we de bos route gaan lopen wat ons aardig wat calorieën koste maar het resultaat mocht er wezen een veel mooier uitzicht dan bij godswindow en veel rustiger. De gemiddelde advies leeftijd voor deze reis ligt volgens mij ver boven de zestig dus de meeste haken halverwege af. Na hier een Deb en Wes foto gemaakt te hebben zijn we terug gelopen en hebben we na het aanschouwen van alle koopwaar de reis naar wondervieuw ingezet. Volgens Deb was deze veel mooier dan godswindow maar vooral ook gratis (blijven toch Hollanders 😉) maar ook veel rustiger. Beide bleken wel waar bij aankomst waren we de enige en het uitzicht was voortreffelijk. Oh ja en natuurlijk GRATIS!

Na hier even wat gegeten te hebben en gedronken vanuit onze kofferbak survival pakket hebben we koers gezet naar de potholes. Een gebied waar twee rivieren te samen komen en door de werveling de rotsen zo zijn geërodeerd dat het een soort potten zijn geworden. Vroeger dacht luck dat hier veel goud te vinden zou zijn maar zijn naam voorspelde meer dan dat hij heeft gekregen. Er is weinig goud gevonden maar heeft wel de eer dat de potholes naar hem zijn vernoemd. Luck's potholes!

Na deze stop stond eigenlijk al weer de laatste geplande stop op het programma en dit was de three rondawals. Het zijn drie grote ronde rots formatie op rij welke ook door erosie werking zijn ontstaan. Natuurlijk wilde we ook zo'n mooie foto als deb en wes en na enig zoek werk hadden wij ook onze perfecte plek gevonden en willen we jullie het resultaat niet onthouden😘. Zie de foto bij deze blog.

De tijd was nu echt wel aan het vorderen en ons honger gevoel nam wel ernstige vormen aan dus op zoek naar een eettentje. Op orders van onze dochter mochten we niet bij een tentje langs de weg stoppen dus opzoek naar iets anders. Toen we net weg aan het rijden waren bij de rondawals zag ik een bord van een lodge staan met mes en vork dus de afslag genomen en bij de receptie geïnformeerd of we konden lunchen. Was geen probleem we zouden dan aansluiten bij het buffet en de kosten waren 120 rand. Nou geen probleem leek ons dus de formaliteiten gedaan door in te schrijven en het kamp binnen te rijden. Na het passeren van het zwembad waarbij alle hoofden onze kant op draaide en bleven volgen kreeg bren het wel weer even benauwd. Het blank gehalte bleek met 100% gestegen te zijn Nadat wij de poort door waren gereden. Na een gerust stellende komt goed schatje kwam ze toch weer wat tot rust. Na een tocht door het kamp, bedoeld voor de welgestelde mensen, kwamen we aan bij het restaurant en ook hier waren we een bezienswaardigheid. Toch naar binnen getogen waar we vriendelijk werden ontvangen en een wereld plek kregen. Keken vanaf onze tafel namelijk zo op de three rondawals al hoewel Bren even iets langer nodig had om dit te realiseren. Na het bestellen van een drankje gingen we het buffet checken en dit zag er goed uit maar het bijkomende voordeel was dat het echt heerlijk smaakte. Nadat we ons eerste bordje hadden opgeschept stroomde de tent trouwens vol met mensen van busreizen en waren we dus geen bijzonderheid meer tot opluchting van Bren. Hierna viel haar ook ineens het uitzicht op hoe bedoel je gestrest😏😏😉.

Na heerlijk gegeten te hebben zijn we weer op pad gegaan wilde niet te laat bij ons logeer adres aankomen. Het rijden in het donker is namelijk een drama en wordt ten strengste afgeraden.

Na twee uur sturen kwamen we dan aan bij het park waar onze lodge op was gesitueerd. Gelukkig waren we vroeg want het laatste stuk was een drama een dirt road waarbij volgens mij het dragen van niergordels verplicht gesteld zou moeten worden. Maar goed hadden van onze dochter al vernomen dat de wegen soms een drama zijn wij dus trouw de aanwijzingen van onze tomtom gevolgd en kwamen we na circa driekwartier in een soort van cocktail shaker te hebben gezeten bij de lodge aan. Wat een verademing ze wisten dat we aankwamen omdat bij de laatste poort controle ze het hadden door gegeven. Dus een heerlijk drankje maar ook een verfrissing doekje viel ons ten deel. Na dit genuttigd te hebben en de plichtplegingen mbt inschrijven en de regels aan te horen te hebben gedaan werden we naar onze boomhut gebracht. En wat gaaf was dat een hut op circa een meter of zes boven de grond met een uitzicht op een drinkplaats voor de dieren binnen het park. Gelukkig geen roofdieren maar giraffe, zebra's, impala etc.

Na de rond gang in de hut gingen we ons een beetje settelen om daarna een drankje te gaan doen in de bar. Daaraan gekomen hebben we een hele tijd met een engels echtpaar zitten praten en hebben we de ervaringen tot nu toe met elkaar gedeeld. Na een drankje of drie was het tijd om aan tafel te gaan maar net voor die tijd ging alle verlichting uit omdat er een grote zwerm vliegende termieten onderweg was en het licht zou zorgen dat de gehele eetruimte hiermee afgevuld zou worden. Dus nadat het voorbij was hebben ze wat lampen aan gedaan maar het meeste was met kaars verlichting.

Het eten wordt gezamenlijk gedaan en vooraf doet iedereen zijn praatje de barman, de campeigenaar maar vooral de kokkin wat er voor die avond op het menu stond. Dus soep vooraf en daarna een vlees buffet. Aan onze tafel zat echter een Duitser welke het niet helemaal had begrepen dus de kokkin was nog niet uitgesproken of hij stoof op het buffet af. Bren zei nog o ik dacht dat we eerst soep hadden en ja dit was ook zo. Dus de barman deed eerst een beroep op zijn veel jongere vrouw om hem tot de orde te roepen maar die zat alleen maar schaapachtig te lachen, hij zal haar wel niet op de inhoud uit gekozen hebben. De kokkin pikte het echter niet dat hij haar programma in de war zou gooien dus sommeerde hem om te stoppen en het bord neer te zetten echter was hij nog niet overtuigd toen de barman aan de andere kant van hem ging staan koos hij eieren voor zijn geld en ging hij schaapachtig lachend zitten. Later bleek dat meneer wat te veel van bier had genoten in de bar en zat was.

Goed na de soep, heerlijk buffet en dito toetje gingen we afgevuld terug naar onze boomhut. Na even de dag geëvalueerd te hebben gingen we ons mandje in om weer op te laden voor de volgende dag. Die we in de middag wilden beëdigen met een big five game drive.

Gezien het uitzicht hebben we de gordijnen open gelaten en de privacy was ook perfect niemand kon zomaar bij je naar binnen kijken. Na een paar uurtjes gesnurk werden we wakker van een geluid welke we niet tussen konden brengen. Het was eigenlijk een soort van hans en grietje geluid, knibbel knabbel knuisje wie knabbelt aan mijn huisje, het was net of iets zich naar binnen probeerde te vreten. Nadat ik het licht had aangedaan was het geluid gestopt maar nadat we onze sanitaire behoefte hadden gedaan en we het licht weer gedoofd hadden was het geknabbel ook zo weer terug. Dus de nacht rust liet wel wat te wensen over maar gelukkig hadden we de volgende dag niet veel op het programma staan. Dus de volgende ochtend na het ontbijt lekker terug naar de hut om lekker te genieten van het uitzicht had nog snode plannen om een verhaaltje te schrijven maar kon me er niet toe zetten en ben rond de middag in een diepe slaap gevallen om daar rond twee uur weer uit te komen heerlijk. Na een frissen douche die trouwens volledig buiten gesitueerd is, met deze temperaturen niet verkeerd maar in een ander jaargetijden toch echt wel anders zal zijn qua uitstraling. Hierna zijn we naar de bar gewandeld om te wachten dat we opgehaald zouden worden om half vier. Na een heerlijke pils en bren een lekker wijntje hebben we rond drie uur ook nog even lekker met de high tee meegedaan te hebben werden we om half vier geroepen dat we konden instappen voor de game drive. Het was al snel duidelijk dat de gehele wagen uit Nederlanders bestond behalve de chauffeur natuurlijk. Het bijzondere was wel dat de nederlanders allemaal bedrijfsarts waren! Ze waren hier voor een cursus "rot zeg". Mijn vermoedens over het feit dat bedrijfsartsen eigenlijk afgekeurde doktoren zijn wel gedurende deze drive wel pijnlijk bevestigd maar daar over later meer.

De drive begon rustig door een ritje naar het park waar we echt op zoek zouden gaan naar de big five dus even stoppen bij de zebra, giraffe en impala's op het resort terrein waar we zitten . Dit natuurlijk met de grapjes van onze gids/chauffeur. Bijvoorbeeld aan welke kant heeft de zebra de meesten strepen. Denk even na later komt het antwoord.

Aangekomen op het park van de big five ging het echte van start dus met de checklist van de big five (buffel, olifant, leeuw, luipaard en neushoorn) gingen we op zoek naar deze dieren. De buffel konden we al snel afstrepen want bij de eerste drinkplaats stonden er drie een modderbad te nemen. Nadat een ieder foto's had genomen ging de rit verder en al snel kwamen we op het spoor van olifanten welke vrolijk de flora aan het slopen waren wat een veel vraten eten gemiddeld zo'n 300 kg aan groen te weten bladeren en takken. Enkele van onze bedrijfsartsen liep het al dun door de broekspijpen en het ergste moest toen nog komen. Want 1 van de olifanten had het wel gehad met ons en ging op de weg staan. De chauffeur kon hem nog van de volgende dag waarbij dezelfde olifant hem op de hielen had gezeten voor een behoorlijk wat meters. Ook nu zetten hij de aanval in dus de auto in zijn achteruit en zo de aanval afslaand. Na de eerste aanval ging er echter aan de achter zijde van de wagen ook een olifant op de weg staan dus waren we ingesloten. Ook deze scheen de chauffeur te kennen maar volgens hem was dat Norman en Norman is geen probleem. Nu maar hopen dat Norman dat ook weet! Maar inderdaad na ons even wazig aangekeken te hebben ging Norman door en was er achter weer een escape mogelijkheid dus maa eieren voor ons geld kiezende verder achteruit gereden waarna de agressieve olifant de interesse in ons verloor en vrolijk door ging met zijn diner. Dit was echter uiterlijk schijn want zodra we vooruit gingen stond hij gelijk weer op de weg. De chauffeur wilde echter laten merken dat hij niet de sterkere was om zo doende het evenwicht in stand te houden Dus na poging vier gingen we er langs.

Inmiddels had hij via de radio vernomen dat er vier leeuwen een gnoe te pakken hadden en deze lekker lagen op te peuzelen. Dus met gezwinde snelheid (safari ferrari)gingen we naar de plek daar aan gekomen stonden er al twee wagens om de gebeurtenis vast te leggen dus moesten we onze beurt af wachten. Deze was al snel nadat er 1 wagen vertrokken was konden wij er na toe en het tafereel aanschouwen. Na een aantal foto's kwam bren op het lumineuze idee om een filmpje er van te schieten en dat hebben we dus gedaan. Echt gaaf om gezien te hebben maar toch ook wel wreed als je hoorde hoe ze aan het vlees trokken en het scheuren hiervan was toch weerzinwekkend. Maar goed het hoort bij de leef wijze in het wild.

Trouwens weten jullie het antwoord al op de zebra vraag?

Na dit aan schouwt te hebben en drie van de big five gecheckt te hebben gingen we op een "veilige" plaats iets drinken. De chauffeur had tijdens de rit een allergische reactie op iets waarover gedurende de rit ook al druk gespeculeerd werd door het artsen volume waarbij ze wel de zelf kennis hebben dat er dan meer gediscussieerd word dan dat er een diagnose wordt gesteld. Ook tijdens het versnapering moment was dit het geval tot dat er 1 op het lumineuze idee kwam dat hij beter langs de dokter kon gaan ik bedoel maar. Heb in dienst wel meegemaakt dat ze vroegen wat denk je zelf maar dit is toch echt wel de limit.

By the way weten jullie het antwoord al nee? Nou zal ik jullie niet langer inspanning houden " aan de buitenkant" 😏😏😏😏😏😉

Na de versnapering was het reeds donker geworden en zijn we met behulp van lampen waarbij je gaat zoeken op ogen door gereden. Daarbij niet echt veel gezien maar wel een staluil en een aantal kameleons echt knap hoe ze die weten te vinden.

Al met al een geslaagde drive waarbij we de uitspraak van de chauffeur gelukkig en antwoord heel gelukkig nog lang zullen gebruiken.

Bij terugkomst van de safari stond er weer iemand te wachten met een drankje en een doekje. Wat een gast vrijheid zeg heerlijk.

Na een borrel aan de buiten bar konden we aan tafel ook buiten dit keer in een leuke setting middenin een vuur welke ze later gebuikte als warm houd middel voor de gerechten.

Na weer een heerlijke voorgerecht tonijn salade kwam het hoofd gerecht maar daarvoor had de barman van het vuur kooltjes gemaakt welke hij in een kwart cirkel had verdeeld op de vuurplaat daarvoor werden de diverse pannen en potten van een grote diversiteit echt schattig om te zien. Zo werden de gerechten welke er stonden in de vorm van een buffet warm gehouden en ook dat was weer heerlijk. Applaus voor deze dames welke circa 10 uur per dag werken en gedurende tien weke van huis zijn en dat voor 200 euro in de maand.

Na het toetje en het nuttige van onze wijn zijn we gaan afrekenen en hebben we een koel box meegekregen met ons ontbijt omdat we de volgende dag vroeg weg wilde om door het Kruger park naar het volgende lodge te rijden.

Maar daar morgen meer over. Ga nu even douchen en mijn meisje verwennen met een heerlijk etentje.


Groetjes bren en steef