Dag 8 t/m 12

Hi

Gisteren niet toegekomen aan het einde van het verhaal dus nu deel twee.

Eerst nog even een aanvulling op deel 1.

De eerste avond toen we in pezulu waren en we naar de bar gingen kwamen er namelijk allemaal giraffen naar de drink plaats was heel bijzonder om te zien volkomen op hun gemak liepen ze langs de boomhutten naar het open veld. Overdag waren er al twee jonge impala's welke spelend door het veld dartelde en de volgende dag waren er zebra's op het veld geen verkeerd uitzicht dus.

Maar goed het vervolg op het verhaal van gisteren en de koelbox. We hadden namelijk het idee opgevat om naar de volgende lodge dwars door het kruger te rijden wat een afstand betrof van circa 279 km met een maximale snelheid van 50 km zou dit minstens vijf en een half ur in beslag nemen. Na zelf e.e.a. Bekeken te hebben was het volgens ons verstandig om ook aan de eigenaar te vragen of dit klopte. Slik deze kwam met een heel ander verhaal en gaf aan dat de afstand door het kruger minimaal 8 uur in beslag zou nemen. Dit zou betekenen dat we pas in het donker aannzouden komen op het volgende adres. Maar als goede nederlanders trokken we dit natuurlijk wel in twijfel. Dus smiddags aan de bar dit nogmaals gevraagd aan een nederlandse meid welke daar reeds een tijd woonde en op visite was bij de twee Nederlandse stagaire's Gijs en Brenda. Ook zij kwam met het zelfde verhaal en dus de twijfel ging al meer toeslaan. Gijs gaf toen aan anders vertrekken jullie vroegben neem je vanavond een koelbox mee naar de hut met daarin het ontbijt. Goed plan vonden we dan konden zodra het licht werd en wij wakker waren vertrekken.

Dus zo kwam het dat we de volgende ochtend om vijf uur in de auto zaten om via het kruger park naar de volgende lodge te vertrekken. Na de dirt road weer getrotseerd te hebben kwamen we wederom op de door gaande wegen om de eerste 35 km te overbruggen naar orpen gate. Daar aan gekomen en de formaliteiten en bijdrage te hebben gedaan konden we dan beginnen aan de afstand door het kruger. De rit verliep goed en na het zien van veel impala's, buffels, zebra en olifanten werden we getracteerd op een heerlijk toetje. Op de route stonden een hele berg auto's stil langs de kant van de weg wat betekend dat er wat te zien valt. De eerste reactie is natuurlijk altijd om op de grond te gaan zoeken maar naar aanwijzingen van mede bewonderaars werd ons blik verlegt naar een boom met daarin een luipaard. En dit op nog geen steenworp afstand van de weg. Snel weer de checklist pakken en de luipaard ook afgevinkt maar dit natuurlijk wel eerst vast leggen op de gevoelige plaat. zie bijgaande foto.

Na een tijdje hadden we het wel gezien en zijn we verder gereden om daardoor iemand anders attent gemaakt te worden op een grote groep olifanten. Om de dienst te belonen vertelde ik hem dat een km verder een luipaard in de boom lag hij was spontaan de olifanten vergeten en hoorde hem op een afstand roepen thanks!

Na een uur of vier 50 km per uur gereden te hebben ging bij mij het licht uit en heeft bren het stuur overgenomen (stoer wijf) en de laatste 70 km voor haar rekening genomen. Uiteindelijk reden we om een uur of 11 het park uit dus circa 6 uur vanaf pezulu lodge incl ontbijt welke we op een vieuwpoint hebben zitten op te peuzelen.

Niet slecht dus en lag dus ook richting onze verwachting van de benodigde tijd. Nadat we het park hadden verlaten na het nuttigen van een grote beker koffie was het ook rond lunch tijd dus na een aantal kilometers kwamen we een pomp tegen welke in zuid Afrika meestal vergezelt word door ja wie kent het nog een "Wimpy" dus hier een heerlijke broodje hamburger met een koude pils genomen waarna we de laatste kilometers naar crocodil river lodge gingen afleggen.

Deze lodge lag niet ver van de uitgangsgate van kruger crocodile river gate. Dus onze aankomst tijd was ruim voor twee uur waarbij het ontvangst wel wat te wensen overliet. We werden daar ontvangen door de zuid afrikaanse clarence seedorf welke niet overliep van energie. Nadat hij zich van de bank had opgehesen en hij naar ons toe kwam sloffen liet hij ons de standaard dingen invullen en vroeg hij ons hem te volgen naar onze kamer al sloffend en links en rechts wat onduidelijke informatie momentjes kwamen we aan bij de kamer. Hij gaf ons de sleutel en dat was dat dus wij bleven vol ongeloof achter op de kamer van wat is dit dan. Maar goed dan maar zelf de bagage naar boven sjouwen. Clarence lag al weer in ambulance stand achter de TV. Op de terugweg met de koffers voelde hij zich waarschijnlijk toch wel iets schuldig en stond hij op en hielp in iedere geval Bren met de koffer. Bij de kamer aan gekomen was er wel een gênant moment want hij verwachte iets en wij hadden zoiets dacht het niet vriend. Eerst maar eens beter je best doen. Na het aanschieten van onze zwemkleding gingen we naar de pool en kwam er al iets meer actie in hem. Handdoeken werden gehaald en onze bestelling van twee biertjes was ook zo geregeld. Dus de stemming begon al wat om te slaan bij ons. Na een tijdje kwam de manager naar ons toe en verwelkomde ons op de lodge dat gaf ons nog meer het gevoel dat we welkom waren. Na een korte babbel en de afstemming van onze sunset drive bleven wij even nagenieten van de zon en de pool. Kwart voor vier kwam ze wederom naar ons toe om te zeggen dat ze iets vroeger waren voor de sunset drive en of dat een probleem was. Nadat wij gezegd hadden dat het geen probleem was zijn we in de auto in gestapt voor onze sunset drive. De lodge is gesitueerd op marloth park waar ook dieren "lopen" dus de drive ging hierover heen. Maar de impala zebra etc hadden we inmiddels wel gezien. Alleen de additionele informatie is dan weer leuk.

Vraag hoe herkent de zebra baby zijn moeder. Antwoord volgt!

Gedurende de trip kregen we meer het gevoel dat we met een makelaar meereden hebben alle leuke optrekjes gezien om uiteindelijk een uur stil te staan aan de rivier bedding van crocodile river met op verre afstand vogels buffels etc. Niet echt interessant na wat we al hadden gezien. Goed op de terug zou ze nog even stoppen voor de zonsondergang maar was op dezelfde weg als ons hotel waarbij ik de mooiste foto vanaf het terras heb genomen. Zie bijgaande foto!

Maar goed zat bij de boeking van het hotel dus weinig financiële schade maar wel een beetje zonder van de tijd. Na enige tijd kwam 1 van de hotel gasten (twee Nederlandse meiden) gillend uit de kamer ze lagen op bed te lezen toen er vanuit het plafond een muis pardoes tussen hun in viel. Het bleek dat ze avond ervoor ook al overlast hadden gehad van de muis maar clarence had gezegd dat hij dood was. Jaja maar goed de manager en clarence gingen wederom op muizen jacht en na een aantal minuten kwamen ze naar buiten met hun trofee een vette muis welke hij aan zijn staart afvoerde. Hierna even met de meiden gesproken en foto's en ervaringen uitgewisseld de dames hadden de hele dag een drive gehad op zoek naar een luipaard dus bij het zien van onze luipaard foto's wilde ze deze graag op de mail hebben. Kleine moeite dacht ik geef je adres maar. Alleen jammer dat ik het briefje inmiddels kwijt ben ben het nu via het hotel aan het achterhalen.

Na een heerlijke douche gingen we ons opmaken voor het diner waarover trouwens in het gastenboek hoog werd opgegeven. Nou we werden niet teleurgesteld de entourage was leuk buiten met in het midden een groot vuur en de tafels lekker prive opgesteld. Het voor gerecht was een salade en het hoofd gerecht een indische curry met kip echt heerlijk en gaaf op gemaakt. Na het toetje en een lekkere bak koffie gingen we weer naar ons mandje de volgende dag stond er een rit op het programma naar Swaziland.

Na een heerlijke nachtrust in een rustig kamer met airco werden we de volgende als herboren wakker. Dus snel even onder de douche en dan genieten van het ontbijt.

Nadat we uit gecheckt waren werd de reis naar swaziland daar stond ons een tradionele overnachting te wachten in een behieve hut. Goed maar eerst de reis bren was zoals altijd goed voor bereid als copiloot en had de instructie goed door gelezen. Alleen jammer dat deze vanuit nelspruit waren en niet vanaf de lodge waar we hadden overnacht gevolg stukje omrijden van ongeveer 150 km. Maar hebben in nelspruit wel een ipad hulpstuk gescoord om de foto's vanaf de camara direct op de ipad te kunnen zetten. Goed na dit gedaan te hebben wederom de copiloot gevolgd en nu kwamen als snel op de juiste route. Bij aankomst in swaziland wederom onze favoriete restaurant bezocht jawel wimpy om weer een heerlijke hamburger naar binnen te slaan. Hierna het laatste stuk naar het resort afgelegd. Bij aankomst bij de receptie, dachten wij, konden ze onze naam niet en vroegen ze om een voucher o o dachten we even dit gaat niet goed. Maar na een snelle blik in onze goed georganiseerde reisbeschrijving was het duidelijk. Het werd toen voor ons ook duidelijk dat dit alleen de toegang tot het reservaat was voor het resort moesten we nog zo'n 3,5 km afleggen op de befaamde dirt road. Na de instructie voor het betreden van reservaat nauwkeurig te hebben gelezen gingen we op pad naar onze hut. Daar waren ze natuurlijk weer op de hoogte van onze komst door de communicatie met de hoofdpoort. Na hier ook weer alle plichtplegingen gedaan te hebben gingen we naar onze Behieve hut. Zie bijgaande foto.

Zoals de foto laat zien moet je denken aan een deksel van een rieten mand, welke in dit geval water dicht is, met een gat aan de zijkant welke afgedicht wordt door een multiplex plaat welke je heen en weer kan schuiven. Wel voorzien van een hangslot om de boel inbraak veilig te houden😏😏😉. Geluiddemping nul waar we later ook pijnlijk achter kwamen. Goed na onze spullen binnen gebracht te hebben was het tijd om de bar te zoeken het begon namelijk wat te spetteren. De bui zagen we de laatse kilometers al aan komen. We konden nog net droog overlopen naar het restaurant waar we aan een tafel gingen zitten met overzicht over een meertje. Hier werd al snel duidelijk waarom je minimaal zestig centimeter van de waterkant moest blijven zie foto.

Na het eerste biertje begon het echt los te gaan onweer en zware regenval hierbij kwam er een soort damp (rook) laag op het meertje te staan echt een bizar gezicht. Was wel lekker voor de verkoeling want het was echt heel heet geweest die dag dus de temperatuur onze rieten hoed was ook niet om te verdragen. Na de donderbui zijn we even lekker gaan douchen, deze hadden ze gelukkig wel als extra luxe aan de hoed gebouwd, en gingen ons gereed maken voor het avond eten.

Het avond eten was een buffet met verschillende soorten vlees en een soort shoarma. Het was niet slecht maar ook niet het beste wat we tot nu hadden gegeten. Maar goed wat kan je voor deze prijzen verwachten. Na het diner en een bak koffie weer naar bed want de volgende dag stond de reis naar st lucia op het programma. Waar we een druk programma zouden hebben. Bij aankomst s'avonds een night drive, de volgende ochtend om 5 uur een big five drive voor de hele dag en op de vertrek dag een boot tocht op het mangrove gebied met het zoeken naar krokodillen en nijlpaarden.

Dus wij onze rieten hut in en lekker te bed. Na een aantal uren geslapen te hebben werd ik badend in het zweet wakker en omringd door meerdere muggen die het op mijn bloed hadden voorzien. Op dat moment kreeg ik ook gelijk de geluidsdemping door want naast ons waren de buschauffeurs van een rondreis van fransozen te bed gelegen. Waarschijnlijk kampten zij met hetzelfde probleem maar hadden bedacht om de ervaringen door te praten waarbij je ieder woord kon verstaan begrijpen is wat anders want net zuid afrikaans laat staan de zulu taal is toch heel andere koek dan onze steenkolen engels. Maar goed ik dacht je er niet aan ergere en lekker weer indraaien. Op zich lukte dit aardig al werd ik wel ieder uur wakker en hoorde dan dat de buren ook nog wakker waren. Bren sliep gedurende dit proces lekker door en was zich van geen kwaad bewust. Op een gegeven moment gingen ze zelfs buiten zitten en waren ze volgens mij moppen aan het tappen.

Na weer een onrustige nacht werd bren rond kwart voor zes ook wakker even piesen en daarna weer verder dacht ze toen. Jaaaa totdat ook haar aandacht op de geluidsdemping werd verlegd en ze met de minuut opgewonder 😡😡werd. Op zich niet slecht 😜😜maar niet op deze manier. Ook mijn woorden van niet opletten lekker verder slapen mochten niet baten. Dit tot het hoogte punt waarop ze riep STILLLL NUUUU!!!!! Waarbij zelfs de vogels stopte met hun ochtend zang. Alleen jammer dat ik net weer de slaap had hervat en recht op in mijn bed zat.

Goed resultaat was dat ze begonnen te fluisteren hoe irritant en na een half uur de noodkreet van mijn lieftallige vrouw al weer waren vergeten.

Na nog circa anderhalf uur te liggen woelen in bed zijn we gaan douchen om daarna aan het ontbijt te gaan. Waar onze vrolijke zuid afrikanen ook al aan een tafel zaten en ik het natuurlijk niet kon nalaten om ze te bedanken voor de heerlijke nacht rust. Waarbij ze me schaapachtig aan zaten te kijken.

Maar goed na het ontbijt en uit checken weer de auto in om richting St Lucia te vertrekken waar we een twee daags verblijf hadden geboekt. De reis verliep voorspoedig dus we waren daar ook ruim voordat we konden inchecken. Maar ook hier weer geen probleem. Bij aankomst vroegen we ons af waar we nu weer gedumpt werden hoge muur, geen receptie, deur gesloten met een ketting slot en een oude dame die voor ons open kwam doen. 1 maal binnen zag het er echt perfect uit alles goed verzorgt mooie kamer en de gastvrijheid straalde er vanaf. De bar was ook op basis van vertrouwen en het zag er verzorgt uit. We hadden daar alles gereserveerd dus ook het avond eten waarbij de oude dame ons zou verrassen.

Na wat rust genomen te hebben om onze behieve hut ervaring te verwerken werden we geroepen voor het avond eten door de zoon van de oude vrouw met de vraag wat we wilde drinken. Nou een heerlijk zuid afrikaans wijntje natuurlijk.

De tafel stond gedekt met water wijn en eten. Vooraf een heerlijk zalm moot en als hoofd gerecht een lasagne. Alles met liefde en zorg bereid, waarbij ze tussendoor kwamen informeren of het goed was. We waren trouwens de enigste gasten die het volledige pakker hadden geboekt dus konden genieten van de volledige aandacht. Na het toetje gingen we naar de ophaal punt net buiten onze lodge waar we klok slag acht uur werden opgepikt. De night drive deden we uiteindelijk samen met een amerikaans stel welke ook in de lodge verbleven.

De drive was een leuke ervaring om te zoeken op de ogen van de dieren maar qua wat we gezien hebben viel het tegen. Wel een bush baby helemaal gezien welke in pezulu alleen zijn hoofdje hadden gezien. Leefde daar bij de bar in het dak zie foto. Verder nog wel wat hippo's gezien maar verder veel impala's waar het gebied echt van vol is.

Oh ja ik was het antwoord van de zebra nog verschuldigd. Na de geboorte leert de baby zebra het patroon van zijn moeder uit zijn hoofd zodat ze haar altijd kan terug vinden. Als ze te snel uit elkaar gaan verliezen ze elkaar uit het oog.

Na terug komst van de night drive ongeveer 11 uur snel het mandje in omdat om vier uur de wekker zou gaan voor de big five drive. Welke we achteraf niet hadden willen missen.

Na een korte nacht werden we abrupt wakker gemaakt door de wekker en zaten we allebei recht op in bed even snel onder de douche door en dan aankleden voor de drive. Ook nu werden we weer op tijd opgehaald en was het amerikaanse stel ook weer van de partij. Nu was er echter ook een Canadees stel welke hij al eerder had op gepikt en twee meiden uit Zwitserland welke we na ons oppikte.

We moesten eerst drie kwartier rijden naar het reservaat dus slapen was een optie maar in deze omgeving hebben ze voor het overtollig asfalt een oplossing gevonden in het maken van drempels dus voordat je de slaap te pakken hebt ben je bij de volgende drempel en daarbij nog in gedachten nemend dat de wagen een staal dak heeft waarbij deze niet echt goed vast zat op de rollbars is het slapen scheer onmogelijk dus rond kijken naar de omgeving was de enige oplossing want praten onderling was eigenlijk ook onmogelijk.

Na drie kwartier stonden we dus aan de poort van het reservaat en ik maar hopen dat we in iedere geval de neushoorn zouden zien was de enige die we nog miste op de checklist. Nou dat kwam wel goed kan ik je vertellen.

Maar eerst stoppen bij de impala's, zebra, etc. totdat er midden op de weg moeder en kind neushoorn stond yesssssss zie foto. Dus compleet!!

De drive was voor ons nu al succes maar werd alleen maar beter. Een uurtje later kregen we het bericht dat er ergens een leeuw in de boom lag te snurken. Dus de rancher gaf aan dat hij over ging naar safari ferrari om zo snel mogelijk bij de de site te zijn. Dus zo gezegd zo gedaan na enig zoek werk kwamen we op de spot terecht en werden we getrakteerd op een prachtig plaatje zie foto. Een leeuw in een boom is zo wie zo iets speciaals omdat ze eigenlijk hier niet opgebouwd zijn. Er in gaat makkelijk maar er uit hebben ze een probleem omdat ze de klauwen dan niet uit kunnen slaan.

Trouwens tussen door hadden we ook wat buffels gespot wel ver weg maar toch. Dus op dat moment hadden we drie van de vijf te pakken. Onderweg wisselen de rancher maar ook andere park bezoekers informatie met elkaar uit om zodoende zoveel mogelijk te kunnen zien. Zodoende kwamen we een groep olifanten op het spoor welke bij een drinkplaats gespot waren. Dus wij weer op weg daar naar toe en wat we daar te zien kregen kan ik niet in woorden uitdrukken dus had ikjullie naar mijn filmpje verwijzen maar helaas die kan ik niet inplakken dus houden jullie te goed van me.

Nou jullie zullen begrijpen de dag was helemaal top en kon niet meer stuk. Na een versnapering en een heerlijke Afrikaanse braai gingen we terug naar de uitgang waar we ook nog op het laatste dier van de big five werden getrakteerd wel ver weg maar toch daar had onze rancher een luipaard gespot in de bomen dus via verrekijkers en camera's werd ze druk bekeken allen was het jammer dat niet alle reis reisgenoten hun snavel gesloten konden houden waardoor ze uiteindelijk al snel de benen maakte.

Maar hij telde wel dus de big five in 1 drive zelfs de rancher was enthousiast dit was ook voor hem pas derde keer in 1 drive. En als kers op de slagroom taart werden we ook nog getrakteerd op een nijlpaard die op zijn gemak zijn behoefte deed. Ook gefilmd maar ook die houden jullie te goed.

Na de terug reis even gedoucht te hebben wilde bren nog graag het strand zien dus in de auto naar het strand waar voor die gene die het roer om willen gooien nog een kans is. Mooi strand maar van strand tenten hebben zie hier niet gehoord. Dus na een snelle blik weer terug naar de auto om naar het dorpje terug te gaan. Daar hebben we een terrasje gezocht waar ook de plaatselijke boyo's hun lichaam vol zaten te gooien. Wat een stelletje varkens en vooral naar de kleurlingen heel respectloos. Ze hebben hier nog een lange weg te gaan. Viel me ook al op tijdens de ballonvaart de piloot vertelde over de armoede van de plaatselijke bevolking en dat ze vroeger op de boerderijen woonden tegen kost, inwoning en scholing. Maar moesten daar wel denk ik zeven dagen in de week voor werken. Nu gaf hij aan verdienen ze meer maar werken nog maar drie dagen in de week dus volgens hem waren ze er niet op vooruit gegaan. Vreemd dacht ik ja de levens standaard is hetzelfde zullen vrede mee hebben maar ze hebben wel hun eigen leven en kiezen voor vrije tijd ipv veel geld en een hogere levens standaard zowat. Sprekend voorbeeld hoe de blanke er dus nog over denken. Hij vergeet ook nog even voor het gemak dat een blanke een veelvoud meer krijgt voor hetzelfde werk.

Goed dit zitten aanschouwen en het daar maar bij gelaten typisch geval van meer testosteron dan hersens.

Na het terrasje snel terug naar de lodge want klokslag half zeven zou ons laatste avondmaal gediend worden. Dit keer geen voorgerecht gezien het hoofdgerecht al een behoorlijke calorieën bom was. We werden verrast met een zuid afrikaans gerecht boboti. Hmm heerlijk was het weer en het nagerecht was ijs met een chocolade pudding. Dus al uit buikend gingen we terug naar onze kamer om nog even wat te lezen en ons voor te bereiden op de door reis van de volgende dag. Maar eerst hadden we nog een boot trip op het programma.

De volgende ochtend eerst genietend van een uitgebreid ontbijt om vervolgens uit te checken. Hierna weer naar onze ophaal plek en gaan staan wachten maar nu kwam er niemand. Dus na een minuut of tien na de op haal tijd kwam de oude dame van de lodge met verschrikt gezicht aanstormen oh ze wachten op jullie bij de boot dus of we er snel heen wilde rijden. Gelukkig zijn de afstanden in een dorp nooit zover maar we voelde ons wel wat schuldig. Maar eenmaal aangekomen zakte dat wel weer weg. We waren namelijk de enigste passagiers voor deze boottocht. Dus snel aan boord en trossen los.

De schipper zei dat de kans op krokodillen ivm de wind wel gering zou zijn maar uiteindelijk kwam dat ook nog goed. Na wat algemene info over de lengte en maximale breedte gingen we dan echt op pad en al snel kregen we de eerste hippo's inzicht maar het was een familie welke wat in de war was ze waren net door een andere hippo man toegeëigend. Dus door varen naar de volgende groep welke heel relaxt waren volgens hem. En ja hoor niet op de plek waar hij verwachte maar iets verder waren ze lekker aan het onderdompelen. Ze kunnen trouwens zes minuten onder blijven na een ademteug. Hier nogmaals te horen gekregen dat hippo's de meeste mensen doden van alle dieren. Niet omdat ze ze eten maar uit angst belangrijkste vuist regel kom nooit tussen de hippo en het water terecht want dan worden ze gek. Ze kunnen op land trouwens mee dan veertig kilometer per uur halen en in het water vijfentwintig. Echt ongelofelijk voor zo'n log beest.

Na de hippo's wel een beetje gezien te hebben gingen we op de terug weg waarbij het oog van bren toch nog een krokodil spotte. Helemaal top dus de boot zo manoeuvreren dat we een goed zicht hadden de eerste keer ging het fout door de wind en had ook nog geen foto kunnen nemen. Dus opnieuw aanvaren en inmiddels waren ik en bren al zo nieuwsgierig geworden dat we voorop de boot stonden. Waarbij ik toch nog een foto heb kunnen maken. Zie foto.

De tweede keer met het benaderen van de krokodil schoot hij ineens weg waarbij bren dezelfde beweging achterwaarts maakte met een behoorlijke angst 📢📢📢📢schreeuw! Volgens bren viel dat wel mee maar alle hippo's waren ook van schrik onder de oppervlakte verdwenen. De schipper die het van een afstandje had zien gebeuren kon je ook aan het zuurstof gooien en begon gelijk zijn maatjes te smsen.


Na dit avontuur was de boottrip ook weer achter de rug en konden we de auto inspringen richting durban waar we in een voorstad umhlanga twee nachten hebben overnacht.

Maar hierover later meer.

Gr bren en steef

Ps ik wil nog wel een hint geven steven is een gelovig man geworden??!!