Survival of the fittest

Hi

Hier bij het verslag van onze ervaringen in Clarens en lady Gray ( nee niet Bren😉😉) maar vooral de route er naar toe wat een bijzondere ervaring bleek te zijn.

Na ons onvergetelijke bezoek aan het amfitheater zijn we zo als gezegt op weg gegaan naar Clarens en deze zou ons ook langs een aantal mooie zaken leiden zoals het golden park en een panorama route de maloti route. De eerste kilometers gingen voorspoedig en al snel stonden we bij de ingang van het golden gate park een park met een Amerikaans gezicht het schieten van westerns zou hier makkelijk kunnen en de diverse kalkzandsteen formaties zijn een lust voor het oog. Halverwege het park kwamen we langs een cultureel bergdorp Basotho waar we een stop hebben gemaakt om een kijkje te nemen leuk om te zien hoe daar de evolutie heeft plaats gevonden van rieten hutten naar uit eindelijk stenen woningen met vuurplaatsen naar woningen met hout stoof.

Na hier een uur rond gekeken te hebben zijn we verder gereden door het golden gate park welke opgevolgd werd door de maloti route langs een gigantisch stuwmeer met mooie vergezichten. De R74 maakte hiervan een deel uit en was goed te berijden tot dat we op een stuk kwamen waar ze met de weg bezig waren. Met de nadruk op waren het kon het eigenlijk geen weg meer noemen een grond bak was volgens mij het juiste woord. Na een behoorlijk aantal kilometers kreeg ik het vermoeden dat ze volgens mij al een jaar of drie niets meer hadden uitgevoerd het werd er niet beter op eigenlijk alleen maar slechter. Uiteindelijk was de gehele R 74 een hel om overheen te rijden en mijn advies zou zijn afsluiten die zooi. Goed na deze hel te hebben overleefd was de restant naar Clarens zo gepiept en waren we rond lunchtijd in Clarens waar we de lunch hebben genuttigd om vervolgens door het dorpje rond te lopen. Heet idyllisch dorpje met leuke restaurantjes, winkeltjes en gebouwen. Later hoorden we dat het een soort renesse is en in het weekend het bol staat van toeristen waarbij je over de hoofden kan lopen.

Na de rond gang gingen we de overnachting locatie opzoeken het betrof het resort welgelegen en de naam had niets te veel in zich. Het was een boederij waar in een apart huis twee kamers waren gecreëerd voor gasten. De gastvrijheid was als een warme douche binnen no time hadden we heerlijke drankjes chips en nootjes op de kamer om even lekker bij te komen van de reis. Na het rond kijken hadden we het plan opgevat om s'avonds op de kamer te blijven en lekker een braai uit te proberen. Dus snel even vragen of we de braai mochten gebruiken en snel de auto in om de benodigde materialen te halen zoals bier, vlees, kolen, sla etc. bij terug komst zagen we dat de kolen niet nodig waren ze hadden al een zak bij de braai neergelegd en ook stonden er twee flesjes wijn om te nuttigen. Voor het vlees pakket hadden we twee heerlijke t-bone's gescoord bij de plaatselijke slager van circa 400 gram per stuk dus daar hebben we het maar bij gelaten.

Na de terugkomst hebben we ook nog even bijgesproken met de eigenaars en ook hierbij kwam de R74 ter spraken en inderdaad zijn de werkzaamheden gestaakt inmiddels al 18 maanden doordat de kas van de provincie leeg was. Mede door corruptie volgens hun zeggen!

S'avonds dus lekker op het terras genoten van onze braai en de rust. Weer vroeg naar bed om alle ervaringen te verwerken.

De volgende dag zaten we eigenlijk nog vol van de ervaring in drakensberg maar ook de t-bone van de avond daarvoor had zijn sporen nagelaten. Dus wilde we eigenlijk niet veel ontbijten maar de eigenares had daar een ander idee over en pakte volledig uit. Het was weer heerlijk maar ik ben nu echt bang geworden voor het weeg moment als we terug zijn.

Goed na het ontbijt was de pampering nog niet over want toen we de koffers naar de auto gingen brengen bleken ze deze ook nog voor ons gewassen te hebben. Wat een verwennerij om verlegen van te worden.

Na een uitgebreid afscheid werden we wel alvast door de eigenaren gewaarschuwd dat de weg naar Lady Gray de R52 ook slecht was mbt de potholes (gaten in de weg). Maar in vergelijking met de r74 was het een heel goede weg dus gingen we de uitdaging aan.

De eerste kilometers op de R52 waren eigenlijk perfect dus hadden we zoiets nou dat valt echt 100 % mee dus dachten nou als dit alles is daar lachen wij inmiddels om. Maar dat was te vroeg gejuicht want een aantal kilometers verder werd het dudielijk waar ze het over hadden. Gaten over de gehele weg waarbij de ergste een geheel wiel kon absorberen. Enkele keren hier ook met een grote klap door heen gegaan waarbij Bren de angst had dat de wielen zouden afbreken. Na een geruststellende woord 😏😏 van mij kon ze dat los laten.

De uitdaging voor mij was om tussen de gaten door te sturen en dit natuurlijk met de hoogst mogelijke snelheid. Waarbij Bren me opgegeven moment schumi begon te noemen. Maar goed is wel een uitermate effectief middel om je wakker te houden. Ook de R 52 was onderdeel van de maloti route welke ik omgedoopt heb in de malloten route.

Leuk detail was dat we onder weg nog even koffie hebben gedronken in Middelburg😉.

Uiteindelijk hebben we lady Gray toch zonder al te grote schade weten te bereiken.

In lady gray aangekomen hadden we de lodge zo gevonden en hebben daar de gehele middag lekker bij zitten komen in de tuin vergezelt door alpaca's (soort lama maar spugen niet gelukkig) Bren met een boek en ik het blog bijwerkend. Wel hadden deze een andere nare gewoonte en die was dat ze alles op de zelfde plaats deden en laat dat vandaag de poep en plas plek net naast onze plek zijn. Dus in een kolonne kwamen ze een voor een de behoefte doen naar ons kijkend zeg er maar eens wat van. Voordeel was dat er geen nare geuren afkwamen dus zijn wij lekker door gegaan met ons ding.

Het diner hadden we in het lodge en in het gastenboek stonden daar al heel enthousiaste dingen over welke ook nu weer niet overdreven waren. De eigenaar trok zelfs een koksjas aan en kwam ook informeren of alles naar wens was. Nou in een sterren restaurant zou deze man niet misstaan volgens mij.

Die avond werd tijdens het diner opgeschrikt door een whatsapp van onze dochter dat haar romeo met een pijn vertrokken gezicht op bed lag. Hij had ontzettend pijn in zijn buik en het was niet meer te houden. Wij dachten al snel aan een blindedarm onsteking en hebben de hulp lijnen in nederland aangeboord marjan en karin om een consult te krijgen. Karin hadden we als eerst en gaf aan dat het buiten de onsteking ook een verstopping kon zijn wat een uitstekende analyse op afstand bleek te zijn.

Want na een ziekenhuis bezoek bleek volgens de woorden van deb gevuld te zijn met schijt welke niet de naar de uitgang kon. Gezien zijn lengte zal het gewicht dus wel meevallen maar vulings percentage was erg hoog😉😉😉.

Goed we waren dus tijdens het diner met alle communicatie middelen aan de gang geweest wat we normaal gesproken zelf erg ergerlijk vinden. Dus de eigenares maar even bij gepraat wat de reden hiervan was. Na het eten zijn we in het lounge gedeelte gaan zitten om de resultaten van Wes af te wachten welke uiteindelijk rond tien uur kwamen en wij hierna net als Wes en deb naar ons mandje zijn gegaan om wer energie op te doen voor de volgende dag.

Groetjes bren en steven