De verkeerde foto

Hi Holland hier zuid Afrika,


Na twee heerlijke dagen in umlangha was het weer tijd om de volgende afstand te overbruggen naar Drakensbergen waar het volgens onze dochter maar ook de reisorganisatie wonderschoon is. Nou hier is niets te veel over gezegd maar daar over later meer.

De route leidde ons eerst weer door en langs Durban waarbij de buiten wijken vooral weer uit staal plaathuizen bestaat dus geen gebied waar je als toerist even op zoek gaat naar een foto moment. De kans dat je dan totaal gestript uit de wijk komt is volgens mij succes verzekerd. Dan maar hopen dat je je ondergoed niet hoeft in te leveren, zeg maar kleding advies ondergoed van een paar dagen oud.

Na de laatste huizen van Durban was het voor een lange afstand een vierbaans weg dus flink het gas erop want we moesten voor de lunch bij de volgend locatie zijn. Na een flink aantal kilometers kwamen we een foto momentje tegen. Het was alleen jammer dat dit moment niet door ons was verkozen maar door de overheid van Zuid Afrika dus flits een snelheid overtreding van plus minus 20 km per uur. Even balen dus maar dacht al snel nou ik vraag gewoon de foto op toch ook best wel een leuke herinnering aan zuid Afrika met als bijkomend dat ze hier net als in Duitsland tegendraads flitsen dus onze verschrikte gezichten moeten er dan ook mooi op staan. Tevens dacht ik als dit in verhouding staat met de parkeerkosten in dit land dan zal de aanval op de portemonnee ook wel meevallen.

Maar goed het gas er maar opgehouden om de afstand ze snel mogelijk kleiner te krijgen onderwijl natuurlijk wel genieten van het landschap wat steeds weer veranderde van plat naar heuvelachtig naar klein bergen echt prachtig. Bren heeft als co piloot ook de taak om gedurende de rit de diverse mogelijkheden in het gebied door te nemen en leest deze dan ook vaak al voor heerlijk om alvast weg te dromen van waar we naar onderweg zijn. Zo kwam ze in de gidsen iets tegen genaamd het amfitheater welke we op weg naar Bergville zouden passeren en zeker even een bezoek waard was. Ik denk dat de gene die de gids heeft geschreven zelf nooit daar is geweest maar goed daarover later meer.

Gedurende de laatste 70 kilometer zouden we de aanwijzingen naar Natal naturel park moeten volgen? Naar gelang de kilometers verstreken en we steeds dichter bij ons doel kwamen werd Bren ongeduldig en tijdens een tank beurt heeft ze nogmaals de bevestiging gezocht bij de pompbediende en die gaf ook aan gewoon deze weg blijven volgen. De pompbediende had gelijk en de gids zette ons toen al op het verkeerde been door aan te geven tussen ....... en Bergville. Uiteindelijk was het een heel eind richting ons doel en was het zelfs voorbij de afslag naar onze lodge voor de nacht. Bren wilde eigenlijk eerst toch naar het amfitheater maar ik zag dat niet zitten zou namelijk een bliksem bezoek worden en dacht als het mooi is moeten we wel de tijd willen nemen.

Dus de afslag naar de lodge genomen en de laatste klim naar de lodge ingezet waarbij we echt de mooiste dingen te zien kregen mede gezien het feit dat onze lodge het hoogste gelegen was in de bergketen. Zie foto's.

Na een half uur bereikte we dan ook uiteindelijk onze lodge en gingen we inchecken. Na de uitleg van de gang van zaken en het feit dat onze kamer nog niet gereed was en we de sleutel pas na de lunch konde ophalen zijn we wat gaan rond kijken en hebben we ons alvast maar op de koffie gestort met een heerlijke scone (broodje met room en jam). Hierna hebben we zitten wachten totdat de lunch begon en hebben onderwijl zitten denken wat we gingen doen een wandeling of lekker luieren op een terrasje. In eerste instantie viel de keuze op het tweede maar na de lunch en het uitpakken van de spullen op de kamer kwam het toch in ons op om een wandeling te gaan doen. Niet te ver dus de keuze viel op de echo cave een wandeling van ongeveer anderhalf uur. Dus water mee loop schoenen aan en van start maar. Inmiddels was het wel al twee uur en was de zon wel aan het dalen maar niet minder warm. Na de eerste meters door bossen gelopen te zijn kwamen we in een open vlakte en moesten we de afslag naar rechts hebben. Dit was het begin van een behoorlijke klim waarbij de inzet van de aed net achterwegen kon blijven. Zeg maar een stijgings percentage van ver boven de 30 %. Goed rustig aan en regelmatig even op adem komen dan is het te doen. Na de klim kwamen we op plateau te recht waar bren die voorop liep even de weg was kwijt geraakt en naar gelang de zoek tijd de spanning bij haar van zorgelijk tot paniek op liep toen ze tot overmaat van ramp ook nog eens de weg hoe we naar boven waren gekomen niet kon terug vinden. Nou voor de beroepskeuze test valt in iedere geval HOPMAN wel af zie je het al voor je Bren op een plateau met al die kindertjes en volledig gestrest vragend aan de kinderen wat nu😉😉😉. Maar goed na haar tot rust gemaand te hebben en mezelf met de route bemoeid te hebben was het pad zo weer terug gevonden en konden we verder. We moesten nog klimmen maar dit was goed te doen na de vorige sessie. Uiteindelijk kwamen we bij een splitsing waarbij verkozen om niet verder naar boven te lopen naar de cave maar de afdaling in te zetten. Deze leidde ons rond het dal en gaf de meest mooie uitzichten. Alleen vroegen we ons wel af waar de anderhalf uur vandaan kwam want we waren inmiddels al twee uur aan het lopen en het eind was nog niet inzicht. Goed terug gaan was ook geen optie meer want daar waren we te ver voor onderweg. Dus door lopen maar na circa drie uur dachten we de lodge inzicht te hebben maar was dit helaas niet onze lodge. Nu begon bij Bren echt de paniek toe te slaan en wilde ze hulp gaan vragen bij deze lodge. Ik dacht no way en pakte mijn telefoon om via google maps de route naar onze lodge te bepalen. Nou dat viel mee en deze lag circa 1,1 km van ons vandaan. Dus Bren over gehaald om deze laatste afstand ook nog op eigen kracht te overbruggen. Dus de route vervolgd waarna we na drie en een half uur weer terug waren in onze kamer en eerst vocht tot ons te hebben genomen en een lekkere douche om het zweet van ons af te spoelen.

Gezien de tijd al aardig was vestreken en het diner om half zeven zou beginnen moesten we wel haasten want we wilden eerst ook nog een heerlijke pils aan de bar scoren hadden we wel verdiend vonden we. Dus na het douchen in de kleding gesprongen kleding advies was charmant casual dus een nette spijkerbroek en dito shirt uit de koffer en Bren haar favoriete groene broek. Toen snel naar de bar waar we net na zessen aankwamen en aan de bar zitten genieten van het hoog nodige vocht.

Hierna lekker richting het restaurant om van het diner te genieten waarbij kinderen onder de twaalf jaar niet gewenst waren deze aten met een nanny in een andere ruimte. Dit hadden we jaren eerder moeten weten😉😉. Maar goed nadat we naar onze tafel waren geloodst en de wijn keuze te hebben gemaakt kwam ome Tom ons vragen wat de keuze van het menu was. De keuze was uit twee voorgerechten, drie hoofdgerechten en twee nagerechten. Maar ome Tom zei dat ook mogelijk om van alles een kleine portie te nemen. Nou dat leek ons wel wat dus van start maar startend met een uiensoep, salade, vis, kip curry, rosbief. Hierna zaten we lal afgeladen want de formaat week volgens ons niet af van de mensen naast ons welke wel een keuze hadden gemaakt. Allen de borden waren kleiner maar dat was het dan wel. Dus na hoofdgerecht drie zaten we geheel vol en hebben we de serie onderbroken en keuze gemaakt welke dessert we wilde. Mijn keuze viel op een kaasschotel welke ik zelf kon pakken op het buffet en Bren nam het pindaijs in een kletskop met een likeur. Nou de kaas had ik bescheiden opgeschept en Bren kreeg haar ijsje. Deze bleek ook echt een calorie bom te zijn en smaakte naar snikkers. Dus die was ook snel klaar met haar toetje gezien het feit dat we al volzaten van de vijf voorgaande gangen. Ik heb het vermoede dat ome tom dit bij alle nieuwe gasten flikt en dan lachend de keuken inloopt en roept we hebben er weer een paar.

Goed na het eten even snel naar de bar voor een afzakkertje en daarna direct naar bed om de inspanningen van de wandeling te verwerken en energie voor de volgende dag op te doen met het programma het amfitheater en de reis naar Clarens een kunstenaars stadje.

Bren had met het slapen wel een groot probleem gezien het feit dat ze zo vol zat dat ze niet op haar buik kon liggen wat normaal hou favoriete slaap houding is.

S'morgens weer rond zeven uur uit de veren om te ontbijten en dan aan het dag programma te beginnen.

Bij het ontbijt was ook weer ome Tom van de partij en probeerde de zelfde grap als de avond daarvoor uit te halen. Maar nu waren we op onze hoede in bestelde we uit de diverse ontbijt mogelijkheden 1 optie.

Maar toch hadden we weer het vol gevreten gevoel maar het was wel weer goed verzorgt. Na het ontbijt snel de auto in om het amfitheater te gaan bezoeken! Weet je nog volgens de gids leuk om even te doen als je er toch langs komt. Nou wij op weg naar natal nature reservaat en na een kilometer of twintig stonden we voor de ingang. Hier kregen we een ware inkijk in het inheemse volk we stonden denk ik circa 30 centimeter van de stoeprand van het bewakingshuisje waar een net te goed gevulde dame naar me riep kan you move a little bit closer??? Ik dacht nog dit kan niet waar zijn en was al op zoek naar de camera's maar nee hoor op haar tweede wat strengere verzoek werd me duidelijk dat het bittere ernst was. Dus ik achteruit en de auto zo dicht langs de rand gezet dat ik zowat de voorkant aan snot reed. Maar goed wel naar haar tevredenheid zij riep een bedrag welke ik nu zo in haar uitgestoken hand kon deponeren. Na weg gereden te hebben konden we er wel om lachen. Op aanwijzingen van de dame aan de poort gingen we eerst naar de receptie welke iets verderop lag om een kaart te halen. Daar aangekomen werd al snel duidelijk dat mijn voor gevoel van de vorige dag om niet nog even door te rijden bevestigd werd als een goede beslissingen. Het volgende was er namelijk aan de hand het park bestaat voornamelijk het wandel routes waar het amfitheater een onderdeel van was. Concreet was het dus zo dat na een korte rit van circa tien minuten je de auto achterliet op een parkeerplaats om vervolgens een wandeling te ondernemen van circa drie uur!!!! Wel jullie zullen wel begrijpen dat ik jullie alleen foto's kan laten zien van de parkeerplek en wij direct zijn terug gegaan om de route naar Clarens te ondernemen. De dame van de uitgang was nog aanwezig en daar moesten we de ingangsbon inleveren als bewijs dat we betaald hadden? Vreemd ik zou echt geen andere manier kunnen verzinnen dan door de poort om met de auto op het terrein te komen maar goed. Bij het aan rijden kon ik het natuurlijk niet laten om de wagen zo dicht tegen de stoeprand te zetten dat banden een piepend geluid gaven. Hierna mijn raampje naar beneden rollend met de vraag close enough!! Ze kon er wel om lachen dus gevoel voor humor hebben ze wel!

Hierna de navigatie ingesteld voor Clarens en de route gestart naar de volgende locatie maar daarover in het volgende verhaal.

Gr uit regenachtig zuid Afrika.