Walvissen en haaien

Hi

Na de twee dagen in knysna gingen we richting Hermanus waar voor mij het kooiduiken met haaien op het programma stond. Dus na het ontbijt en afscheid genomen te hebben van de kakelkip en de eigenaressen, waarvan 1 wilde zoenen 😁😁😁dacht het niet, zijn we in de auto gesprongen om de reis weer te aanvaarden.

De reis liep voorspoedig en na lunch in mosselbaai moesten we nog circa 145 km rijden. Na 80 km vielen bij mij de luiken zowat dicht dus heeft de co piloot en mijn heldin het stuur overgenomen voor de laatste kilometers.

Rond twee uur kwamen we dan ook aan in hermanus en bij onze B&B waar ineens alles in een stroomversnelling ging. Na even met de beheerder gesproken te hebben over de dingen die we graag wilde doen was het volgende al snel door hem geregeld via de telefoon. Voor het walvissen kijken konden we daar heen rijden want als er een plek vrij viel konden we mee en voor de volgende dag had hij ook een plek geregeld op de boot voor bren om mee te gaan met het kooiduiken.

Dus na de koffers op de kamer gegooid te hebben sprongen we weer in de auto om naar de boot te rijden. De route beschrijving was echter zo onduidelijk dat we al snel het pad kwijt waren en we als nog naar de navigatie tool moesten grijpen. Gelukkig zaten we niet te veel uit de richting en stonden we al snel op de plaats van bestemming. Gelijk het kantoor ingelopen en ja hoor we konden mee dus even betalen en aansluiten bij de instructie.

Na de instructie waar al duidelijk werd dat er een redelijk zeetje stond en wat de besten plekken waren om zee ziekte te voorkomen. Gingen we aan boord was wel benieuwd hoe Bren zich ging houden want in Tunesië hadden we al eens een boottocht gedaan waarbij ze ziek was geworden. Waarschijnlijk omdat er op die boot net een bejaardenhuis was binnen gelopen welke bij het losgooien van de trossen al brakend over de reling hingen.

Goed trossen los en koers richting walvissen uitgezet. Zolang een schip vaart is de slingering niet zo heel erg en gaat dat vaak ook wel goed dus tot zover geen probleem. Na een aantal minuten werden we al vergezelt door tuimelaars (dolfijnen) welke speels rond en voor de boeg van het schip rond dartelde. Alleen heel lastig vast te leggen.

Na een half uur varen kwamen de eerste walvissen in zicht doordat deze aan het springen was. Het was een vrouwtje en kalf (baby) het waren zuidkapers welke er nog waren omdat het kalf nog niet sterk genoeg was om de reis naar het zomer gebied te aanvaarden. Zie foto's.

Was echt gaaf om te zien maar om het goed te zien moet het schip stil gaan liggen en gaat de beweging van het schip veranderen dus een aantal mensen kregen de kelur van een leeg A4tje en werden verzocht om het achter dek op te zoeken. Een man welke zijn wanhopige vrouw probeerde te helpen kwam aan de gids vragen of ze een pilletje had. Nou dat is wel een beetje laat het enige wat dan nog helpt is een kogel😉.

Dus enige minuten later werden de eerste papieren zakken al afgevuld waarbij het geluid soms tot ons dek doordrong. We stonden wel twee dekken hoger. Na een tijdje trokken deze walvissen richting ondieper water waar de branding heftig was en de schipper dit de mensen niet wilde aan doen dus verder op zoek naar andere walvissen.

En ja hoor verderop nog een moeder met haar kalf dus ook hier weer gestopt om te kijken. De golfslag was inmiddels door de aangesterkte wind wat heftiger geworden dus de volgende groep mensen gingen naar het achterdek. Om hun volledige maag inhoud in de papieren zakken te doneren. Mijn kanjer stond nog fris en fruitig naast me en had nergens last van gelukkig maar. Na ook hier weer een tijd te hebben gekeken was het tijd om terug te gaan naar de haven en dus zette het schip koers naar de haven. Op het achterdek cq. Ziekenboeg was ook de bar waar je iets te drinken en chips kon halen. We hadden wel trek en dorst dus ik daar heen om de bestelling te halen. Daar aangekomen zaten er wanhopige mensen met hun hoofd tussen de benen niet meer wetend wat te doen en instaat om over boord te springen echt een drama als je daar last van hebt.

Weer boven aangekomen met de frisdrank en chips ging de vrouw van de man welke naast mij stonden over haar nek. Met de hand voor de mond om de eerste lading binnen te houden ging de gids naarstig op zoek naar een papieren zak om de alles daarin te laten deponeren. Nou dat ging goed onderwijl stond ik lekker van mijn chips en drankje te genieten. Bren had zich al uit de voeten gemaakt want die kan dat niet zien zonder zelf ook te moeten kotsen.

Na een half uur waren we weer in de haven en zie je de mensen weer een beetje opkrabbelen. Behalve de vrouw van de man met het pilletje ze zag er nog steeds uit of de kogel haar enige redmiddel was. Dit was haar laatste boottrip schat ik zo in.

Inmiddels was het wel al zes uur en hadden we wel trek in een lekker drankje dus op zoek naar een terrasje met wat zon welke zo gevonden was. Hieruit eindelijk ook maar een hapje gegeten waarbij Bren zelfs ook een walvis spotte die sprong. Op de menu kaart stond ook struisvogel biefstuk en ik dacht die gaan we uit proberen. Nou kan je vertellen dat het een aanrader is heerlijk mals vlees wat veel weg heeft van een biefstuk qua smaak. Het mes wat ik kreeg deed me eerst anders vermoeden was meer een schrobzaag dan een mes.

Hierna terug naar de B&B om lekker te gaan slapen volgende ochtend stond de haaien trip op het programma.

De volgende ochtend toen we wakker werden waaide het nog een tandje harder dan de dag daarvoor dus de angst van zeeziekte begon weer wat op te laaien bij Bren. Nergens voor nodig hoor want de dag daarvoor was ze ook niet ziek geworden! Na de spullen weer in de koffer gepropt te hebben zijn we vertrokken naar gansbaai waar de boot vertrok. Daaraan gekomen nogmaals gevraagd hoe de zee was en na enig twijfel werk ging ze toch mee. Gaaf want alleen beleef je het toch anders. Bij de trip zat ook een ontbijt dus eerst lekker eten en dan naar de instructie voor de trip.

Tijdens die instructie kregen we aantallen van doden door haaien dit zijn er wereldwijd vijf, waarbij ongelukken door verkeer en huishoudelijke apparatuur vele malen hoger ligt dus waarom deze beesten daarvoor doden? Verder waren onze oosterse vrienden ook weer van de partij laten ze in de reservaten neushoorns slachten voor de hoorn waar ze geneeskundige kracht aan ontlenen is de haai voor de haaievinnen soep. De waarde van zo'n haai is dan circa $ 100,= dit is toch echt waanzin. Schijnt dat ze zelf naar kip smaken dus ik zeg importeren naar het westen voor kipsate. Houden we misschien nog wat natuur schoon over.

Na de instructie gingen we richting de boot welke op dat moment ook te water gelaten werd. Ik had inmiddels wel door dat de wind vanuit het land kwam dus de zee wat minder erg zou zijn al de dag daarvoor en daarbij kwam nog bij dat we een andere meer beschutte baai hadden. Uiteindelijk zou het een perfecte dag worden waarbij niemand ziek werd, zelfs de broer van Andre Hazes niet welke bij het ontbijt al een halve liter bier uit zijn rugzak trok🍺 als vervanger voor de appelsientje. Waar hij gedurende de trip vrolijk mee doorging aan boord🍻🍻🍻🍻🍻. Hoezo drank probleem als het er maar is toch😏😏😏😏😜😜😜.

Na een halfuur varen en wat rond zoeken had de schipper de ideale plek gevonden dus het anker eruit en de kooi instelling gebracht. Er waren toen al twee dingen jammer in de kooi had je geen perslucht dus je moest onderduiken als de haaien langs kwamen maar het meest jammeren was dat het zicht onderwater slechts een halve meter was waardoor de kans op het zien van de haaien onder water behoorlijk verminderde. Maar goed nadat alles instelling was gebracht en de lok vloeistof uit de ton stroomde kwamen de eerste haaien al kijken wat er te halen viel. Hierbij konden we vanaf het bovendek mooie foto's maken.

Na dat er al twee sessies waren geweest was het mijn beurt om de kooi in te gaan. Dus de wetsuit aan en het water in na een aantal maal ondergedoken te zijn op aangeven van boven was het me wel duidelijk dat we niet heel veel zouden zien. Je zag soms een schim voorbij zwemmen maar dat was het dan ook wel. Eeuwig jammer maar ja dat is de natuur en we mogen niet klagen want het geluk was al meer dan aan onze zijde geweest.

Bren is uiteindelijk niet in de kooi geweest maar heeft alles vanaf boven kunnen volgen en zoals gezegd de beste plek om ze te zien. Zie foto's.

Na de laatste kooi gingen we terug naar de haven waar we nog een kopsoep kregen en een drankje hebben genomen. Andre was waarschijnlijk door de voorraad heen in zijn rug zak want hij kocht er nu een aan de bar. Deze keer een koude ipv een lauwe is ook niet verkeerd.

Hierna zijn we de wagen ingesprongen om de reis voort te zetten richting Stellenbosch.

Maar daarover later weer meer.

Gr Bren en steef.